เปลี่ยนแปลง..แต่ไม่อาจเปลี่ยนใจ

เราอาจเปลี่ยนแปลง..สิ่งรอบข้างตัวเราได้..
และเราก็พยายามกันมาก..
จะปรับเปลี่ยนใจของผู้อื่น..
ให้คล้อยตามความคิดเห็นของเรา..
แต่ไม่ยอมที่จะปรับเปลี่ยนใจ..ของตนเอง..

เพื่อปรับเปลี่ยนชีวิต..
หลายคน..ย่อมเปลี่ยนทุกอย่าง..
>>>…เปลี่ยนที่อยู่..
>>>…เปลี่ยนงาน..
>>>…เปลี่ยนเพื่อน..
>>>…แต่เราไม่ยอมเปลี่ยน.. ตัวเอง..

เริ่มต้นชีวิตใหม่..เริ่มที่ใจของเราเอง..
>>>…เพียงเปลี่ยนวิธีคิด..ชีวิตก็เปลี่ยนไป..
>>>…เพียงเปลี่ยนวิธีพูด..ชีวิตก็เปลี่ยนไป..
>>>…เพียงเปลี่ยนวิธีทำ..ชีวิตก็เปลี่ยนไป..

เรามาปรับเปลี่ยนใจของตนเองกันเถอะ..
เปลี่ยนจากคนโกรธ..ให้กลายเป็นคนมีเมตตา..
เปลี่ยนจากคนอิจฉาริษยา..ให้กลายเป็นคนมีใจยินดี..
เปลี่ยนจากคนตระหนี่..ให้กลายเป็นคนมีน้ำใจ แบ่งปัน..
เปลี่ยนจากคนเกลียดชัง..ให้กลายเป็นมิตรแท้..
เปลี่ยนจากคนอ่อนแอ..ให้กลายเป็นเข้มแข็ง..
เปลี่ยนจากความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ...
ให้กลายเป็นการปรับเปลี่ยนใจ..(ของเราเอง)..

>>>…เพราะใจ...เป็นหัวหน้า..
>>>…เพราะใจ...เป็นใหญ่..
>>>…เพราะใจ...เป็นประธาน..
ทุกสิ่งทุกอย่าง..สำเร็จได้..เพราะใจ..
จะทำ..จะพูด..จะคิด..สิ่งใด..
ก็เริ่มต้น..ที่ใจของเราเอง..เป็นสำคัญ ..

เทคนิคมองโลกในแง่ดี

เทคนิคมองโลกในแง่ดี


คนไทยสมัยนี้เครียดกันง่ายจัง วันๆ หนึ่งต้องพบกับความทุกข์ใจ ไม่สบายใจ กังวลใจ กันหลายๆ ครั้ง ไม่เหมือนกับคนไทยสมัยโบราณที่กว่าจะเกิดความเครียดขึ้นมาได้ โน่น..ต้องมีเสือบุกเข้ามากินวัว โจรบุกเข้ามาปล้น ถึงจะเกิดความเครียดกันทีหนึ่ง เรียกว่าวันๆ หนึ่งแทบจะไม่รู้จักความเครียดกันเลย ใบหน้าคนไทยสมัยก่อนจึงมีแต่รอยยิ้ม พวกฝรั่งซึ่งเป็นคนมาจากวัฒนธรรมอื่นมาเห็นเข้าพากันแปลกใจว่าทำไมคนไทย อารมณ์ดีกันจัง ก็เลยตั้งชื่อว่าให้ว่า "สยามเมืองยิ้ม"
นอก จากนี้คนไทยยังมีวิธีคิดที่ได้รับอิทธิพลจากพุทธศาสนา ให้รู้จักคิดปล่อยวาง คิดให้สบายใจ ในยามที่ต้องพบกับปัญหาหนักๆ ในชีวิตประจำวัน ซึ่งปัจจุบันนี้ยังเหลือร่องรอยวิธีคิดเหล่านี้อยู่ในนิสัยคนไทยทั่วๆ ไปบ้าง แต่บางคนก็ลืมไปแล้ว หรือคนรุ่นใหม่อาจจะไม่รู้จัก วันนี้เครือข่ายฯจึงขอนำวิธีคิดเหล่านี้นำมาปรับปรุงแก้ไขให้มีความเป็นพุทธ และ ให้มีความทันสมัย เหมาะกับคนยุคปัจจุบันมากขึ้น นำเสนอเป็นเทคนิควิธีคิดมองโลกในแง่ดีสำหรับคนยุคไอที ดังต่อไปนี้


ยามพบอุปสรรคในการทำงาน

ไม่เป็นไร..เอาใหม่ : คำพูดนี้สำคัญมากครับ เอาไว้ใช้อุทาน เวลาท่านต้องประสบกับปัญหาความล้มเหลวในการทำงานหรือ เจอข้อผิดพลาดอะไรขึ้นมาอย่างไม่คาดฝัน หรือ เวลาเพื่อนร่วมงานทำงานผิดพลาด คำพูดนี้จะเป็นเครื่องปลอบใจและให้กำลังใจได้เป็นอย่างดี คำว่า "ไม่เป็นไร" เป็นคำที่ทำให้จิตใจปล่อยวางจากปัญหา ไม่ถูกบีบคั้นจากปัญหา คำว่า "เอาใหม่" เป็น คำพูดที่ปลุกคุณธรรมข้อ "วิริยะ" แปลว่า เพียรสู้งาน ปลุกใจให้เราคิดสู้ปัญหา ไม่ท้อถอย

ยามพบกับเหตุการณ์ร้ายที่ไม่พึงปรารถนา

โชคดีนะเนี่ย : ไม่ว่าคุณเจอะเจอกับความทุกข์กายทุกข์ใจอะไรในชีวิตประจำวัน ให้คิดเสียว่าสิ่งเลวร้ายที่เราต้องประสบทุกๆ ครั้ง มันไม่ได้ร้ายกาจจนถึงที่สุดแม้สักอย่างเดียว มันเป็นความ"โชคดี"ของเราจริงๆ ที่ไม่เจอหนักกว่านี้
ยกตัวอย่าง
เดินหัวชนเสาหัวปูด อุทานว่า "อูย ! ..โชคดีนะเรา หัวยังไม่แตก"
โดนตัดเงินเดือน พูดกับตัวเองว่า "เขาไม่ไล่เราออก ก็บุญแล้ว ถือว่ายังโชคดีนะเนี่ย"
ทำกาแฟร้อนๆ หกรดขากางเกง พูดกับตัวเองว่า "เหอ..ๆ โชคดี ที่มันไม่หกรดเป้ากางเกงเรา"

ยามมีปัญหากับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

เขายังดีนะ : เวลาคุณมีปัญหากับเพื่อนมนุษย์ เช่นเพื่อนร่วมงาน คนข้างบ้าน ฯลฯ เช่น บางคนอาจจะทำงานไม่ถูกใจ บางคนอาจจะทำอะไรผิดใจคุณ หรือ บางคนอาจจะมีเจตนาไม่ดีกับคุณ ให้คิดเช่นเดียวกันว่าสิ่งที่เขาทำนั้นมันก็ยัง ไม่ได้ร้ายกาจถึงที่สุดกับคุณแต่อย่างใด มันยังมีแง่ดีๆ ให้เราคิดถึงเขาอยู่เสมอ
ยกตัวอย่าง
คนข้างบ้านนินทาเรา เราก็บอกกับตัวเองว่า โอ้... นี่เขายังดีนะที่ไม่ถึงกับมาดักทำร้ายเรา
มีคนมาขโมยปากกาที่โต๊ะทำงานเราไป เราก็คิดว่า เจ้าขโมยนี่ยังดี ที่ไม่ยกเครื่องคอมพ์เราไป
สาวหักอก เราก็คิดว่า เธอยังดีนะเนี่ย ที่ไม่ควงคู่แข่งมาเย้ยเราให้เจ็บใจหนักไปกว่านี้
เพื่อนร่วมงานเอาเปรียบ เราก็คิดว่า เขาก็ยังดีที่ไม่ใส่ร้ายป้ายสีเราข้างหลัง

เทคนิคคิดเมื่อเจอปัญหาต่างๆ ในชีวิตประจำวัน

เอ๊ะ...! ตรงนี้เราได้อะไร : เป็นการตั้งคำถามเพื่อให้จิตตั้งแง่คิดเพื่อมุ่งหาความรู้ทันทีที่ได้พบกับ ปัญหาต่างๆ ในชีวิตประจำวัน อาทิเช่น นาย ก. เดินตกท่อ ขาแข้งถลอก นาย ก. ทั้งๆ ที่เจ็บปวด กลับตั้งคำถามขึ้นมาในใจว่า เราเดินตกท่อตรงนี้ เราได้อะไร ! เท่านั้นเองคำตอบต่างๆ ก็พรั่งพรูออกมามากมาย อาทิเช่น
ก. เราได้ดูแลรักษาตัวเองอีกแล้วดีจัง ไม่ได้ดูแลตัวเองมานาน
ข. เราได้บทเรียนซาบซึ้งกับคำว่า "อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง"
(เคยเดินมาดีๆ ทุกวัน วันนี้ใครกันดันมาเปิดฝาท่อ)
ค. มันทำให้เราได้ไอเดียเกี่ยวการทาแถบสีสะท้อนแสงตรงขอบท่อ เพื่อคนจะได้สังเกตเห็นได้แต่ไกลๆ
วิธี คิดเช่นนี้จะทำให้เรารู้สึกเลยว่า ชีวิตนี้มีแต่ได้ ไม่มีเสีย คือ แม้ว่าเราจะพบกับสิ่งที่ไม่น่าพึงปรารถนาก็ตาม แต่ถ้าหากว่าเรารู้จักตั้งคำถามเช่นนี้เป็นนิสัย เราก็จะได้สิ่งที่ดีๆ มากมายจนบางครั้งเราอาจจะต้องนึกขอบคุณที่ได้เจอกับปัญหาบ่อยๆ เลยทีเดียว
ยัง มีวิธีคิดมองโลกในแง่ดีอีกมากมายหลายวิธี ซึ่งเครือข่ายชาวพุทธกำลังค้นคว้าหาข้อมูลจากพระไตรปิฎก เพื่อประยุกต์เป็นวิธีคิดนำมาเสนอท่านโอกาสต่อไป อย่าลืมติดตามตอนที่ ๒ เร็วๆ นี้นะครับ สวัสดี


ที่มา :
http://www.budpage.com/
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=1485
http://board.palungjit.com/f14/เทคนิคมองโลกในแง่ดี-184561.html

วิธีทำบุญ 3 วิธี

ทำบุญ วิธีที่ 1 การให้ทาน
การให้ด้วยปัญญา ศาสดาทรงสรรเสริญ
คนเรามักจะมีความตระหนี่หวงแหนทรัพย์สมบัติของตนเป็นธรรมดา บางคนมิใช่เพียงตระหนี่หวงแหนของของตัวเท่านั้น ยังโลภอยากได้ของคนอื่นที่ตนไม่มีสิทธิอันชอบธรรมจะได้ด้วย ในใจจึงมีแต่ความคิดที่จะได้ จะเอามาเพื่อตนฝ่ายเดียว
เมื่อคิดแต่จะได้ จะเอา จะกอบโกยมาเพื่อตน ความเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจคนอื่นจึงไม่มี จิตใจคิดแต่จะได้จะเอาเป็นความเป็นแก่ตัว พระพุทธองค์ตรัสว่า คนเป็นแก่ตัวเป็นคนสกปรก
เพื่อชำระจิตใจให้สะอาด ให้เป็นบุญ ท่านจึงสอนให้บำเพ็ญทาน
การให้ทานมี 2 อย่างคือ ให้เพื่อทำบุญ กับให้เพื่อสงเคราะห์
การถวายสังฆทานใส่บาตร หรือบริจาค สิ่งอันควรใช้สอยต่างๆแก่พระภิกษุสงฆ์ เรียกว่าให้เพื่อทำบุญ การให้ชนิดนี้จุดประสงค์เพื่อฟอกจิตของตนให้สะอาด หรือเพื่อละกิเลสยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น
การให้ข้าวปลาอาหาร ทรัพย์สินเงินทอง แก่คนขอทาน หรือบริจากเพื่อทำประโยชน์แก่สาธารณะต่างๆ เรียกว่าให้เพื่อสงเคราะห์
การให้ไม่ว่าจะให้เพื่อทำบุญ หรือให้เพื่อสงเคราะห์จะมีผลมากอยู่ที่เจตนาของการให้เป็นสำคัญกว่าอย่างอื่น
ถ้าให้เพื่อเอาหน้า เช่น เพื่อให้คนเขาเห็นว่าตนเป็นคนใจบุญ
ให้เพื่อแสดงว่าตนเป็นคนร่ำรวย ทำบุญคราวละมากๆ
ให้เพื่อหวังผลประโยชน์บางอย่าง เช่น "เพื่อหาเสียง" เพื่อแลกสวรรค์วิมานในชาติหน้า ถึงของที่ให้นั้นจะมากมายราคาแพง ๆ การให้ทานชนิดนี้มีผลน้อย พูดง่ายๆว่าทำบุญไม่ได้บุญ หรือได้ก็ได้น้อย
แต่ถ้าให้เพราะจิตเลื่อมใส ต้องการให้จริงๆ ก่อนให้หลังจากให้แล้ว จิตใจเลื่อมใส ไม่คิดเสียดาย การให้อย่างหลังนี้ แม้ของที่ให้จะเล็กน้อย ราคาถูกๆก็เป็นบุญกุศลแท้จริง

คนจนก็ทำบุญทำทานได้ และอาจได้บุญมากกว่าคนรวยเสียด้วยซ้ำ


ทำบุญ วิธีที่ 2 การรักษาศีล
ศีลเป็นเกราะป้องกันภัยมหัศจรรย์

การทำบุญด้วยการให้ทานที่กล่าวมาแล้วนั้น จะต้อง"ลงทุน" พอสมควรจึงจะทำได้ อย่างน้อยเราต้องจัดหาข้าวปลาอาหารหรือสิ่งของมาเสียก่อน จึงจะให้ทาน เช่น ใส่บาตร หรือบริจาคได้
แต่การทำบุญด้วยการรักษาศีลนี้ไม่ต้อง "ลงทุน" อะไร คือไม่ต้องจัดหาสิ่งของภายนอกใดๆ ทุกอย่างมีที่ตัวเราแล้ว
เพียงแต่เราตั้งใจงดเว้น จะไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ผิดในกาม ไม่พูดเท็จ และไม่ดื่มสุราเมรัย แล้ว ควบคุมมิให้ละเมิดด้วยจิตใจแน่วแน่มั่นคง ก็นับว่า เราได้ทำบุญแล้ว
เพียงแต่เราตั้งใจงดเว้น จะไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ผิดในการ ไม่พูดเท็จ และไม่ดื่มสุราเมรัย แล้วควบคุมมิให้ละเมิดด้วยจิตใจแน่วแน่มั่นคง ก็นับว่า เราได้ทำบุญแล้ว
ถ้าถามว่า ทำไมเพียงเท่านี้จึงเป็นบุญ คำตอบก็คือ ถ้าเราตั้งใจแน่วแน่จะไม่ทำชั่วดังกล่าวข้างต้น แล้วพยายามรักษาไว้ไม่ให้เสียความตั้งใจ จิตใจของเราก็จะเข้มแข็ง บริสุทธิ์สะอาดขึ้นๆ
ความสะอาดของจิตนี่และคือบุญ
ความสกปรกคือบาป
โลภ โกรธ หลง มันคือสิ่งที่คอยรุกรานจิตใจตลอดเวลาถ้าตกเป็นทาสของมันจิตเราก็จะสกปรก
โลภ คอยดลใจให้อยากลักอยากขโมย ยิ่งโกงเขาได้เท่าไหร่มันยิ่งกำเริบ เท่ากับเราให้น้ำให้ปุ๋ยแก่มัน
โกรธ คอยยุให้ทำลายคนอื่น ยิ่งฆ่าทำลายคนอื่นได้ ยิ่งมันในอารมณ์ ดุจดังให้เชื้อแก่ไฟ
หลง มันคอยยุให้ลุมหลง ยิ่งยุ่งกับสุรานารีพาชีกีฬาบัตรเท่าใด ยิ่งทำให้หน้ามืดตามัว

จิตเราก็ไม่มีวันว่างเว้นจากอิทธิพลของ "กิเลส" สามตัวนี้ นานวันเข้า พื้นจิตก็สกปรก ตกต่ำ หยากกระด้างขึ้น
การต่อสู้กับกิเลสก็เหมือนการรบทัพจับศึก ถ้าเรายังตีโต้ขับไล่ข้าศึกไม่ได้ ก็ต้องยับยั้งการรุกคืบหน้าของข้าศึกไว้ก่อน ตรึงข้าศึกไว้กับที่ก่อน มีโอกาสค่อยหาทาง "ตัดสะเบียง" ของข้าศึกแล้วเข้าทำลายภายหลัง เมื่อมีกำลังพร้อม
การรักษาศีล ไม่ว่าศีลห้า หรือศีลแปด ก็คือการไม่ให้โอกาสแก่โลภ โกรธ หลง มันรุกคืบหน้านั้นเอง ยับยั้งได้นานเท่าใด จิตใจก็ปลอดภัยนานเท่านั้น

ทำบุญวิธีที่ 3 การเจริญภาวนา
พึงปลูกฝังและพัฒนาความดีงาม

คนส่วนมากมักเข้าใจว่า "ภาวนา" ก็คือนั่งหลับตาบ่นอะไรพึมพำ ๆ การทำบุญด้วยวิธีภาวนาก็คือ หาเวลาไปนั่งบ่นบริกรรมในที่เงียบๆ ไม่ต้องมาทำมหาเลี้ยงชีพเหมือนคนทั่วๆไป ถ้าเป็นเช่นนั้น คนก็ไม่พร้อมที่จะทำบุญชนิดนี้ ปล่ยอให้คนเฒ่า คนแก่เขาทำกันดีกว่า!
นั่นเป็นความเข้าใจผิด
ภาวนา ตามศัพท์หมายถึง "ทำความดีที่ยังไม่เกิดมีให้เกิดมีและให้เจริญงอกงาม " ความดีที่จะต้องทำให้เกิดมีและให้เจริญงอกงามมีอยู่ 3 เรื่องด้วยกัน คือ
1.การศึกษา ศิลปวิทยาการต่างๆ ที่ทำให้คนฉลาดขึ้น มีประโยชน์ในการดำรงชีวิต และสร้างประโยชน์แก่สังคม เราตั้งใจศึกษาหาความรู้เข้าไว้เต็มที่ เช่น ตั้งใจอ่านหนังสือ ท่องจำ ฝึกฝน ฟังเทศน์ ฟังธรรม ฟังปาฐกถา สนทนาสอบถามเอาความรู้จากแหล่งความรู้ต่างๆ
2.การทำงานด้วยเหตุด้วยผลด้วยการใช้ปัญญา เช่นรู้จักเลือกทำแต่งานที่เป็นประโยชน์ รู้จักวางแผนงานปรับปรุงงานให้ดีขึ้น รู้จักค้นคว้าทำงานให้ก้าวหน้า รู้จักทำงานถูกกาละเทศะ รู้จักทำงานที่สุจริต
3.การทำจิตให้สงบ คือหาวิธีควบคุมจิตไม่ให้ฟุ้งซ่าน ไม่ให้จิตมันคิดโน่นคิดนี่ตลอดเวลา และการรู้จักใช้ปัญญาพิจรณาให้เข้าใจกฎธรรมชาติ และธรรมชาติและธรรมดาของชีวิต ว่าทุกอย่าง"ไม่คงที่ไม่คงตัว" แล้วค่อยๆผ่อนคลายความยึดติดจนเกินไป
การทำทั้งสามเรื่องนี้ให้พร้อม เรียกว่า "ภาวนา" การทำบุญด้วยการภวนาตามนัยนี้ ใครๆก็ทำได้ เพราะฉะนั้นโปรดตรวจสอบตัวเองว่า ตนได้ทำสิ่งเหล่านั้นพร้อมหรือยัง
-ศิลปวิทยาการต่างๆ ที่มีประโยชน์ ที่ส่งเสริมให้เกิดความฉลาดตนได้เรียนรู้แล้วหรือยัง เรียนเพียงพอแล้วที่จะดำรงชีวิต และทำประโยชน์แก่ประเทศชาติและพระศาสนาหรือไม่?
-หน้าที่การงานที่สุจริต ตนได้ทำแล้วหรือยัง เมื่อได้ทำแล้ว ได้ตั้งใจอุทิศตนแก่งานเต็มที่ ปรับปรุงแก้ใขให้พัฒนายิ่งๆขึ้นหรือไม่?
-รู้จักหาวิธีสงบระงับใจ ไม่ฟุ้งซ่านโลเล และรู้จักใช้ปัญญาพิจารณาให้เข้าใจความเป็นไปของโลกและชีวิตตามเป็นจริง ลดความยึดมั่นถือมั่นเกินกว่าเหตุ จนสามาถสร้างความสุขปลอดโปร่งแก่จิตใจได้บ้างหรือยัง

ถ้ายัง ก็จงรีบๆทำเข้าเถิด ทำแล้วเกิดประโยชน์แก่ท่านเองหาใช่ใครไม่